BURHANUDDIN AL- HELMI

Hari ini, (24/4/2016) merupakan sambutan hari anti - penjajah sedunia. Perjuangan menentang penjajahan itu adalah sesuatu yang mustahak bagi memastikan kelangsungan bangsa kita dan perjuangan ini bukanlah sesuatu yang baharu bagi kita semua. Ramai tokoh - tokoh dari kalangan anak watan pernah dengan beraninya berjuang demi kemerdekaan tanah air tercinta ini mengikut aliran dan fahaman tersendiri. Antara tokoh yang cukup menarik perjuangannya adalah Doktor. Burhanuddin Al - Hilmy.

Seorang anak watan kelahiran negeri Perak pada tahun 1911 ini cukup digeruni pihak penjajah. Beliau telah menyambung pelajarannya di Universiti Muslim Aligarh yang terletak di India dan  sekembalinya dari pelajarannya di India beliau telah mengembara ke Palestin dan Turki. Akhirnya, Doktor Burhanuddin Al-Hilmy bertugas sebagai guru bahasa Arab di Madrasah Aljunied Al-Islamiah, Aljunied, Singapura.

Selepas Perang Dunia kedua, Doktor Burhanuddin telah menubuhkan Parti Kebangsaan Melayu Malaya (PKMM). Objektif utama parti ini adalah untuk menuntut kemerdekaan penuh bagi Tanah Melayu dan menentang sebarang bentuk penjajahan Inggeris. Idealisme Dr. Burhanuddin adalah untuk  membawa PKMM ke arah mewujudkan Melayu Raya iaitu satu gagasan "kesatuan politik" Malaya-Indonesia.

Sempena sambutan hari anti - penjajah sedunia ini, marilah kita sama - sama mengahayati perjuangan beliau. Teks berikut adalah dari karya asal seorang lagi tokoh pejuang kemerdekaan tanah air yang cukup terkenal, Ahmad Boestamam yang ditulis pada tahun 1972 dalam buku “Dr. Burhanuddin :Putera Setia Melayu Raya” terbitan Pustaka Kejora, Kuala Lumpur.

Doktor Burhanuddin

Pembawa obor chita2 kemerdekaan
Bapak Kebangsaan Melayu
Putera Setia Melayu Raya

(Oleh : Ahmad Boestamam)

Diatas segala - galanya mendiang Dr. Burhanuddin Al - Hilmy adalah seorang patriot dan kalau kepada beliau hendak diberikan suatu gelaran maka gelaran yang tepat, layak, sesuai dan hak sekali bagi beliau ialah BAPAK KEBANGSAAN MELAYU. Serangkap madah beliau yang pasti tidak akan dilupakan oleh setiap patriot tanahair, yiatu madah yang dihamburkan beiau dalam Kongres Partai Kebangsaan Melayu Malaya di - Melaka dulu sebagai sifatnya beliau Yang Dipertua Agungnya, berbunyi:

Diatas robohan kota Melaka
Kita dirikan jiwa merdeka
Bersatu padulah segenap baka
Membela hak keadilan pesaka.

Hak keadilan pesaka yang belliau maksudkan itu tidaklah lain dari KEMERDEKAAN.Pada ketika itu beliau dipersenda - sendakan orang kechuali orang2 yang menjadi pengikut beliau yang setia - sechita - chita dan seperjuangan menurut istilah sakti yang sering beliau pergunakan.Orang2 yang mempersenda - sendakan beliau ini berkata: Membuat sebilah jarum pun tak tahu, hendak merdeka pula konon.

Akhirnya bukankah beliau terbukti benar?

Sebuah negara yang merdeka memerlukan suatu “bangsa negara”. Ini suatu kemestian dan mendiang Dr. Burhanuddin. Sejak mula berjuag lagi sehinggalah kepada saat beliau menghembuskan nafasnya yang terakhir, masih tetap mengingini “bangsa negara” itu dinamakan “Melayu.”Beliau berjaya memperjuangkan ini dalam ikatan PUTERA - AMCJA bila gabungan gerakan2 kiri segala bangsa itu menerimanya dan menchatatkannya atau memaktubkannya dalam suatu dokumen bersejarah yang berbentuk dan diberikan nama PERLEMBAGAAN RAKYAT. Ini sebelum merdeka.

“Melayu” mengikut istilah beliau dan PUTERA - AMCJA mempunyai pengertian yang luas dan progresip - ya, paling luas dan paling progresip. Siapa saja yang mengaku taat setia yang tidak berbelah bahagi kepada negeri ini asl bersedia mengakui dirinya “Melayu” boleh diterima menjadi rakyat “Malaya Merdeka” yang beliau ingini. Tidak ada perhitungan “darah” diberikan sedikit juga kepadanya.Orang2 Melayu, sebagai bumiputera, dengan diri sendirinya dan sechara otomatis terlingkung dalam istilah Melayu ini.Begitulah pendirian beliau dan itulah pula yang diterima oleh PUTERA - AMCJA.

Dengan ini sekali lagi beliau keluar sebagai pembawa obor - pertama sebagai pembawa obor chita2 kemerdekaan dan kali ini sebagai pembawa obor yang memberikan perkataan “Melayu” istilah - nya yang paling luas dan paling progresip.Memang suatu irono bila Malaya benar2 merdeka maka bukan tangan beliau yang mengendalikannya melainkan tangan orang lain - orang2 yang dulunya mempersenda - sendakan beliau. Namun beliau tidak sedikit juga berkechil hati dan ini terbukti dari turutnya beliau berkechimpung dalam perjuangan alam kemerdekaan sehingga beliau terpilih menjadi anggota parlimenya yang pertama.

Dalam perlimen ini beliau terus tak jemu2 menyarakan dan memperjuangkan “bangsa negara” yang bernama “Melayu” tadi. Disinilah terbuktinya kegigihan beliau. Ditolak, beliau sarankan lagi. Ditolak, beliau perjuangkan lagi.Sampai pada saat beliau menghembuskan nafasnya yang terakhir itu, saya perchaya, chita2 ini masih panas membakar dada dan jiwa beliau. Sebagai patriot beliau adalah patriot yang berpandangan jauh, yang tidak bersedia hidup dalam tempurungnya seekor katak. Beliau merindukan tuntutan sejarah dan kemestian sejarah itu. Inilah matlamat akhir beliau dalam berjuang.

Apakah dia tuntutan dan kemestian sejarah itu? Jawapan beliau tegas sekali yaitu MELAYU RAYA  - bersatunya daerah2 yang terlilngkung dalam Gugusan Pulau2 Melayu dalam suatu yunit politik ditengah = tengah yunit2 politik dunia yang besar.Ini beliau sarankan dalam teriakan dan laungan “INDONESIA - MALAYA SATU.”

Chita2 ini pun, saya perchaya, tetap beliau pegang dengan kokohnya hingga pada saat akhir beliau berada didunia yang fana ini. “Anti - Indonesia” adalah slogan yang paling beliau benchi dan musuhi. Perkataan ini tidak ada dalam kamus beliau. Sekarang beliau telah pergi membawa chita2nya itu tanpa beliau sempat melihat kenyataannya. Akan menjadi kenyataankah ini nanti? Tuntutan dan kemestian sejarah adalah hukum alam dan bukannya hukum manusia.

Manusia hanya boleh meranchang tetapi Tuhan Maha Peranchang.

Kepada patriot - putera terbesar tanahair ini saya berikan salut ( tabik pernghormatan) saya yang sehormat - hormatnya - salut seorang “anak” yang selama 24 tahun sechara empat mata, walaupun berlainan tempat tegak, tak pernah tak sechita2 dan seperjuangan dengan “bapa” nya.

Bumi ibunda ini kehilangan lagi seorang putera tuanya. Semoga tenanglah dia bersemadi ditempat peristirehatannya yang terakhir itu. Ya tuhan, chuchurilah rahmat - MU atasnya.

- Mathis